با خود گفتم که زندگی اجتماعی آدم، همانند کارگاه یک هنرمند، پر از خرده طرح‌های رها شده‌ای است که او کوتاه زمانی پنداشته بود بتواند نیاز خود به عشقی بزرگ را در آن‌ها ثبت کند، اما به فکرم نرسید که گاهی، اگر طرح چندان قدیمی نباشد، می‌شود دوباره بر آن کار کرد و از آن اثری یک سره متفاوت، و شاید حتی مهم‌تر از آنی ساخت که در آغاز در نظر بود.*
*در جستجوی زمان از دست رفته- طرف گرمانت 1و2 (جلد سوم)- مارسل پروست