همه ما بارها و بارها صدای گرم و خوش‌حال سماور* را شنيده‌ايم ولی فقط غلام‌حسين ساعدی، آن‌را در كلام گنجانده است!

*از كتاب واهمه‌های بی‌نام و نشان- داستان دو برادر