دست‌های‌مان از آغاز تا کنون با چند نفر دست داده‌اند؟
چندتای‌شان را می‌شناختیم؟
چندتای‌شان دوست شدند٬ چندتای‌شان دشمن؟‌‌
چندتای‌شان به ما اندیشیدند؟
چندتای‌شان رفتند و برای همیشه رفتند.
چندتای‌شان در سوگ بود و چندتای‌شان در جشن.
دست‌های‌مان چه‌قدر خالی بوده‌اند٬ چه‌قدر سرشار؟
چه تاول‌ها زده‌اند و چه زخم‌ها تیمار کرده‌اند؟
چه دل‌داری‌ها که داده‌اند٬ چه اشک‌ها که پاک کرده‌اند.
ما را از چه خطرهایی نجات داده‌اند؟
در حافظه‌ی دست‌ها چه‌ها خفته است؟!*
*اردشیر رستمی